W sercu Tanzanii, na obrzeżach równin Serengeti i w cieniu Krateru Ngorongoro, tkwi tajemniczy świat ostatnich myśliwych-zbieraczy tego regionu - Hadzabe. Żyją na południe od tej części doliny, w której znaleziono jedne z najstarszych skamieniałych szczątków ludzkich przodków. Genetyczne badania wskazują, że mogą pochodzić sprzed ponad 100 tys. lat. Ta niewielka społeczność, licząca obecnie mniej niż 1500 osób, jest jednym z niewielu plemion na świecie, które nadal prowadzi tradycyjny tryb życia myśliwego-zbieracza.
Hadzabe nie hodują zwierząt gospodarskich ani nie uprawiają roślin. Ich życie to poszukiwanie jedzenia w dzikiej naturze. Z polowań na zwierzynę, zbierania dzikich jagód i korzeni czerpią środki do przetrwania. Dzieje się tak, ponieważ ich region, z wysuszonymi glebami i niewielką ilością wody, nie sprzyja rolnictwu. Nie dążą do posiadania dóbr materialnych ani nie znają hierarchii społecznej. Jeden z najbardziej fascynujących aspektów ich kultury to brak poczucia własności.
Jednak to nie tylko umiejętności przetrwania w dzikim otoczeniu sprawiają, że kultura Hadzabe jest wyjątkowa. Ich tradycje obejmują wspólne śpiewy, tańce i opowieści przy ognisku, które łączą całą społeczność. Zbieractwo i myślistwo to nie tylko sposoby na zdobycie pożywienia, ale również na wspieranie relacji między członkami plemienia. Kultura Hadzabe jest oparta na wspólnocie. Jednym z interesujących aspektów jest to, że narzeczeństwo opiera się na prostej zasadzie: mężczyzna, który znalazł dużo pożywienia, jest bardziej atrakcyjny jako partner.
Hadzabe nie praktykują oficjalnej religii ani obrzędów. Nie wierzą w życie pozagrobowe, więc nie wyprawiają pogrzebów ani nie rozczulają się nad śmiercią innych członków ludu. Nie mają liczb ani dat, a czas mierzą ruchem gwiazd oraz słońca. Jednak mają swoją wizję wszechświata i historię stworzenia, która opowiada o ich pochodzeniu.
Choć żyją w izolacji od reszty świata, to świat zewnętrzny coraz bardziej wpływa na ich życie. Niektóre dzieci Hadza uczęszczają do szkół, ale ich styl życia wciąż pozostaje zakorzeniony w tradycji myśliwego-zbieracza.
Słyszeliście kiedyś o tym języku? Język Hadzabe to niezwykła mieszanka kliknięć i dźwięków, które pozwalają im na precyzyjną komunikację w trudnych warunkach buszu. To język, którym posługują się tylko oni, co czyni go niezwykle cenną wskazówką identyfikacyjną dla tej społeczności.
Hadzabe to społeczność wyjątkowa, która fascynuje naukowców i podróżników. Ich obecność na ziemi Tanzanii jest jednak zagrożona ze względu na narastający napływ innych grup ludności oraz zmiany w środowisku naturalnym. Zanim ta tajemnicza społeczność zniknie w wirze historii, warto spędzić czas z Hadzabe, poznając ich tradycje i styl życia, które przetrwały przez tysiące lat. To prawdziwa podróż w czasie, do epoki myśliwego-zbieracza, która powoli zamiera.
A jeśli interesuja Cię inne rdzenne plemiona to przeczytaj nasze posty o Eskimosach z Alaski i ludzie Himba w Namibii!